Hoihoi,

Ik heb dit gisteravond geschreven, maar toen hield de WiFi ermee op. Dus bij deze post ik hem alsnog!

Mijn eerste blog vanuit Zambia. Alleen mijn reis was al een heel avontuur. Het moeilijkste deel kwam als eerste, doei zeggen..

De eerste vlucht zat ik naast het raam en kon de hele nacht steden onder me zien. Ik heb eerst the hunger games gekeken, die ik nog altijd moest zien, dus dat was leuk! Slapen was alleen wel lastig. De tweede vlucht zat ik tussen twee mensen wat wel vervelend was. Maar gelukkig klaagde de vrouw naast me over haar plek dus kon ik op die plek slapen.

Net als de vlucht naar Sri Lanka kreeg ik veel te eten op rare tijden, zelfs hetzelfde eten als die vlucht! En ik had weer geen idee wat ik at.

Toen ik in Lusaka aankwam begon het echte avontuur. Er stond iemand te wachten met een bordje met mijn naam erop. Dus liep ik een beetje twijfelend op de man af. Ik moest achter iemand van het vliegveld aanlopen en heel erg voorkruipen in de rij. Er was een dokter die m'n hoofd ging scannen, later hoorde ik dat dat voor ebola is. Ik moest meelopen naar een balie waar ik mijn visum zou krijgen. Maar inmiddels hadden ze m'n paspoort al afgepakt dus wist ik niet goed wat ik moest doen. Ik probeerde uit te leggen dat ik een multiple entry visa wou. De prijs varieerde steeds, ik heb uiteindelijk $50 betaald ipv $80. Maar op m'n visum staat dat ik niet mag werken, ik hoefde ook niks in te vullen of te laten zien dus ik snap er niks van.

Terwijl hun m'n visum kregen moest ik ergens anders mee heen lopen, dus ik in paniek omdat ik mijn paspoort niet had. Ik kreeg te horen dat mijn tas er niet was dus dat ik van alles in moest vullen.

Gelukkig kreeg ik later mijn paspoort inclusief visum terug en kreeg ik een kaart waarmee ik mijn bagage op kan halen.

Daarna kon ik verder gaan voor mijn vlucht met proflight. Ik moest door security, de pieper ging af maar de man mocht mij niet fouilleren. En er was een vrouw die te lui was om naar me toe te komen. Maar dat moest ze toch maar doen na een paar keer door het poortje.

Het vliegveld was echt niks en was echt super onprofessioneel, vooral als je bedenkt dat het het vliegveld is van de hoofdstad.

Toen ik naar mijn vliegtuig liep snapte ik waarom ProFlight op de zwarte lijst staat qua vliegmaatschappij. Het vliegtuig was net een soort speelgoed vliegtuigje. Er pasten maar 20 mensen in en het kraakte aan alle kanten. Ik werd super misselijk en heb de hele tijd naar buiten gekeken in de hoop dat we weer zouden landen.

In Livingstone vertelden ze me dat ik kan wachten op m'n tas.. Maarja die had ik niet. Dus ik heb buiten gewacht tot ik opgehaald werd.

'S avonds heb ik de andere vrijwilligers ontmoet maar ik was zo moe dat ik bijna niks mee kreeg.

We zijn op het moment met 7 vrijwilligers en een groep studenten die hier voor een week zijn.

Ik heb een kamergenote Juliana, een meisje van Colombia die hier ook gister is gekomen en hetzelfde gaat doen als mij.

Vandaag hebben we een beetje uitgeslapen en kregen een introductie over het eten en de gewoontes hier.

'S middags zijn we na een lekkere lunch naar de stad geweest. We zijn op een markt geweest waar mensen heel erg aandrongen op iets kopen en je allemaal een hand geven en een gesprek starten. Rebbacah (de eigenares) had ons verteld dat we gewoon vriendelijk terug moesten doen dus dat deden we maar het werd iets te veel.

Later zijn we een simkaart gaan halen voor Juliana, hebben we geld gewisseld en wat dingen gekocht. Ze doen hier alles super langzaam en zijn, zoals je verwacht best lui. Een euro is hier 7 kwacha dus ik heb geen idee hoe wisselkoers.nl erbij komt dat het 5000 is.

Alles is hier super duur, of in ieder geval een stuk duurder dan verwacht. Alles is namelijk gewoon net zo duur als thuis en tripjes zijn nog duurder dan in Nederland.

Na de supermarkt kreeg ik van Rebbacah te horen dat mijn tas niet met de vlucht naar Livingstone was gekomen dus dat ik nog een dag zonder iets moet. Van binnen raakte ik een beetje in paniek maar heb geprobeerd rustig te blijven.

Ik zal in ieder geval super blij zijn als ik mijn tas morgen eindelijk heb!

Vanavond zijn we met z'n allen naar een pizzeria geweest en naar 'movie night at backpackers'. Ze draaien daar gewoon een film, en je betaald wel maar het geld gaat naar het goede doel dus dat is leuk :)

Het was een leuke film, een romantische komedie.

Dan over mijn werk hier; ik ga samen met Juliana werken in een school en weeshuis. Overdag zijn alle kinderen op school dus heeft het geen zin om in het weeshuis te zijn maar smiddags kunnen we daar waarschijnlijk wel wat doen.

De meeste andere vrijwilligers hier werken alleen sochtends maar het lijkt me heel saai om elke middag thuis te zitten.

Morgen gaan we wel alleen naar de school maar dat is ook deels door mijn tas denk ik. Maar ik ben benieuwd!

Voor nu ga ik lekker slapen :)

Slaap lekker allemaal!

Xx